İstifa Edin...

Kırık Dergi’nin pek sevgili ve ârif okurları;
iklimleri hüzünlü, baharları umutla sarılı, insanı ağırbaşlı ve mağrur bir coğrafyanın çocuklarıyız.

Kulaklarımızda çağlayan ve çağladıkça evvel sızıya sonra sevgiye dönüşen asırlık hikâyeler ağırladı gönlümüz. Okuduğumuz, dinlediğimiz ya da gördüğümüz nice yaşam… Fark ettik ki rakik sertten güçlü, su kayadan sağlam, sevgi zorbalıktan yeğ… Her birimiz müşterek bir hayatın yapı taşlarındanız. İnceliğin, su gibi asudeliğin ve sevginin olmadığı bir müştereklikte hudutlarımız işgal edilmiş demektir, zorba kişilerce. Çoğu zaman hudutlarımızı işgal eden bu en yakınımızdaki işgalcilere kanatları biz vermişiz sınırlarımızı aşabilmeleri için, farkına varmadan. Kabul, insan bir onay mekanizmasıdır; evet demektir… İyiliğe, cömertliğe, dostluğa, arkadaşlığa, sevgiliye, aileye, topluma… Fakat insan aynı zamanda bir hayır cevabıdır da… Bu bir paradoks ve zor gibi görünüyor olabilir ama zor değil. Gerektiği yerde gerekli cevaba bürünebilmeli…

Bir bütünün parçası olmak demek her ezayı kabul etmek demek değil. Sömürülmek, hor görülmek, küçük düşürülmek, öfkeye maruz kalmak, içindeki çocuğun katledilmesine izin vermek… Bütün bu saydıklarım ve daha nice metaforik eyleme katlanmak zorunda değiliz. Bu eylemler karşısında bize düşen asli görev, ilkel güdülerimizden sıyrılıp “hayır” diyebilmek ve bu cevabı verebildiğimizi karşımızdaki bizden üstün olmayan insana hissettirebilmek ve içine çekildiğimiz durumlara yansıtabilmek ve istifa etmek, bizden istifade eden herkesten ve her şeyden; bireysel bütünlüğümüzün bilincinde birer birey bilgeliğinde…

Bizi biz olduğumuz için kabul eden incelikle, sevgiyle donatılmış yaşanılası bir dünya diliyorum…