Umudumuz Diri Olsun!

Kırık Dergi'nin sadık dostları,
Mayıs - Haziran 2022 Sayımızın satırlarını yazmaya her geçen gün farklı şekillerde ve hallerde bir hava ile beni karşılayan münhasır bir coğrafyadan başlıyorum... Yazının sonu nerede ne zaman biter bilemiyorum, malumunuz iki aylık e-dergi olduk...

Soğuk, tozdan bulutlar ve çamura evrimleşmiş arada sırada yağan yağmur... Sonra urgan gibi boğaz sıkan sıcaklar ve nem... Havalar pek iç karartıcı yahu. Neyse ki yarın cumartesi, mesudum. Bugün pazartesi kılığında bir cuma gibi geçti. Bu aralar zaman hızlı mı geçsin istiyorum yoksa yavaş mı, kararsızım. Daha bir sürü işim var, çabuk geçmesin!

Her sabah kapıdan çıkar çıkmaz üzerime çullanan toz bulutlarına söylenip bu ilçeden nefret ederken, buraları bırakıp batıda bir yerlerde hayat kuran arkadaşlarıma özeniyorum...
"Bir gün biz de kıracağız şeytanın bacağını! Şemsiye kadar da olsa bir bahçemiz olacak havası güzel memleketin birinde ve o bahçede bütün Kırık Dergi toplaşıp insanlık için bir uğraş vereceğiz; benim hala umudum var."

"Kaplumbağa mıyım ben?" Bu soruyu düşünüyorum, çok düşünüyorum. Sırtımda, geçmişimde yaşadığım onca kırıklık, geleceğime düşlediğim onca düş, günübirlik dertlerim, mutlu anlarım, evim... "Dağ başı yalnızlığı" dedikleri bu olsa gerek. Bütün bunların yanı sıra pek çok şey var gündemde ve hepsi hakkında söylenebilecek onlarca söz...

İnsanın içini tüketiyor artık tüm yaşananlar ama yukarıda da değindiğim üzere, hala umudum var bir şeylerin değişeceğine dair. Varsın haziran da geçip gitsin böyle, temmuz ve ağustos sıcak dışında neler getirecek bizlere bekleyip görelim... Umudumuz diri olsun aziz okur!